onderweg van Rotterdam naar Santiago de Compostella, deel 1

onderweg 1

vrijdag 15 juni "late start" (route)
(Door omstandigheden konden we pas om 15:25 uur vertrekken)
De zon schijnt heerlijk en we rijden vanaf ons huis (net onder de Zevenhuizerplassen en de Rotte) al direct door een mooi gebied waar we zijn nog nooit zijn geweest, langs Capelle a/d IJssel, over de IJssel en de Lek, langs Alblasserdam en Oud-Alblas, door Papendrecht en als we in Dordrecht zijn hebben we al gebruik gemaakt van 3 veerponten, dat is voor Cil meer veerpont als de rest van haar leven bij elkaar. Tot zover ook de zon want in Dordt gaat het miezeren en we schuilen even bij Mc Donalds, als we verder gaan, wijken we van de route af omdat het viaduct waar we onder het spoor door moeten afgesloten is door werkzaamheden. We rijden door naar de camping aan de Kil naast de voet van de Moerdijkbrug, maar oeps... deze bestaat ook niet meer, maar het is al laat en we zijn moe.

We kamperen na 41 kilometer steppen, illegaal langs de oever van de Kil .

~~~~~onze schoonste dochter Taz doet het thuisfront en haar verhaal begint zo ~~~~ met tildes en eindigt met
*N

~~~~~~Nu zijn ze pelgrims !!! 15 juni.
Vandaag 15:25uur zijn Cilia en Albert op hun step begonnen aan de pelgrimstocht naar Santiago de Compostella. Jullie wisten al dat ze zouden gaan maar ik denk zal jullie even laten weten dat ze ook echt vertrokken zijn.

Ze hebben alles mee wat ze nodig hebben en waarschijnlijk genoeg wat ze ook niet nodig hebben. Dus je kan zelf wel inbeelden hoe ze beide bepakt zijn (heb het niet alleen over de step).
Wat een pech....camping weg....

16 juni
Gisteren had hun lieve, behulpzame Vincent helpen uitzoeken hoeveel kilometer het zou zijn naar hun eerste bestemming. Dus ze waren vol goede moed, in de middag, vertrokken...Het weer zat, kijkend naar ons eigen weer en het weerbericht van Marjon de Hond, gelukkig mee. Ik kan me zo voorstellen dat ze na hun allereerste stempel op weg zijn gegaan naar hun eerste slaapaccommodatie...
En dan komt het... op de allereerste dag mag je je avontuurlijke ikje al uit de bus halen; de camping is opgeheven!
Moe als ze waren wilden ze de tentstokken nu toch echt ergens een plekje geven in de grond (en niet meer op zoek gaan naar een andere slaapplaats) en zijn dus nu al illegaal in de bosjes gaan liggen! Ik kon gelukkig na een druk, gezellig dagje op ons matrasje van NASA-schuim met 7-pocketvering neerploffen... Zouden zij lekker geslapen hebben? We wachten af tot het volgende sms-je... Dus tot de volgende keer bij 'Op weg naar Santiago met de Braampjes'.
(Hahaha...zou SBS dit willen kopen..? Soort uitbreiding van de Veerkampjes en beter geschikt voor dat publiek dan MTV's Roadtrip )
*N

Zaterdag 16 juni "na de eerste nacht" (route)
Even voor achten zijn we klaar met het opruimen van tent en spullen en rijden naar de Moerdijkbrug, het is somber maar droog, als we op de oprit zijn (en nog een beetje slaperig) komt er een stoet van ruim tachtig steppers ons tegemoet. Wij gaan de oprit langzaam op maar zij komen volle vaart naar beneden, een vrolijke ontmoeting. En wij dachten origineel te zijn. In Lage Zwaluwe drinken we koffie op een bankje bij de bakker op de stoep, na nog twee dorpjes gaat het regenen, de boer in mij zegt dat het wel meevalt, de jassen hoeven niet aan! Maar na 2 minuten doen we toch onze poncho's aan want het stopt met zachtjes regenen. Bij elkaar duurt het hoogstens vijftien minuten, genoeg om op onze uitstekende delen totaal doorweekt te zijn. In Terheijde beroven we de plaatselijke Lidl van water en appelsap. (ook daar kunnen we geen stempel krijgen)
In Breda is het een drukke zaterdag, hier schijnt de zon weer en het verschaft ons eindelijk de koffie en brood waar we naar snakken. We rijden langs het riviertje de Mark zuidwaarts om een paar kilometer voorbij Ulvenhout een lekke achterband te krijgen, we besluiten terug naar Ulvenhout te gaan, oppompen en terugsteppen maar het leeglopen gaat steeds sneller C. gaat lopen en ik vooruit en vindt een fietsenmaker, het is zaterdag middag en hij wil bijna sluiten, snel terug naar C. die achter me aan is gekomen, het is hard gaan waaien en een grote klap kondigt het onweer aan, opnieuw verzopen komen we samen bij de vakman die op mijn vraag of hij de band wil maken antwoord:”zet 'm maar in de hoek” hij is steevast van plan om daar volgende week maandag (of dinsdag) aan te beginnen.
Even uitleggen wat we aan het doen zijn en hij komt uit zijn stoel, vervangt de binnenband, levert commentaar op de achtervelg en we kunnen weer op weg, ook direct even een nieuwe voorband gekocht die ik dubbelgevouwen meeneem. Op naar Galder voor de eerste stempel op onze bedevaart passen, opzoek naar Mw. de Graaf, meer weten we niet van haar en eerlijk gezegd vind ik het een belachelijk idee om aan een vreemd iemand te vragen:"kent u Mw. de Graaf?" maar de eerste de beste waar C. het aan vraagt zegt, “oh die woont daar....” het is een heel oude vrouw, niet zo goed ter been, vandaar dat ze met de auto naar de Jakopskapel rijdt om ons de stempel en vooral haar zegen te geven, aan een muur in de kapel hangen op een bord een hele lading Jakobsschelpen, Mw. de Gravin wijst ons ook nog even de weg naar een pension dat helaas al vol is, dan maar naar een camping vol Poolse- en Roemeense gastarbeiders en de enige twee Nederlanders, onze buren dus op deze camping, het regent zachtjes en ze hebben nog een restje patat, wijn en koffie voor ons, geheel tegengesteld aan wat we verwachten, horen we de andere gasten 's nachts niet.



Zondag 17 juni (route)
Om tien uur gaan we weer bewegen, allebei stram en stroef, we waren gewaarschuwd dat de derde en vierde dag lichamelijk gezien erg tegen zouden vallen, we lopen dus veel en de zon laat zich na twaalf uur pas zien, we zakken langzaam de Mark af langs een werkelijk prachtig ons onbekend natuurgebied, na een café bezoek in Meer, de kastelein komt hoorbaar ergens onder Amsterdam vandaan, treffen we twee fietsers die dezelfde rit doen en dit jaar tot Tours willen rijden en dan volgend jaar de volgende etappe, C. geeft ze haar vlaggetje omdat ze het niet voor elkaar hebben gekregen het te bestellen via internet en ik heb er toch ook een. In Rijkevoorsel nemen we kriek en koffie om iets later in Merkspas een camping te vinden.

~~~~~~~~Grenzen verleggen 18 juni ~~~~~~~~
Ja, de Braampjes zijn gisteren voorbij de eerste grens getrokken! En ik doe met ze mee...op google earth! Tegenwoordig kun je je zoveel beter een voorstelling maken van zo'n reis... Vincent heeft de route gemarkeerd op google earth en hier en daar is er een webcam langs de route geplaatst. Albert heeft de titel van deze blogs naar mijn idee dan ook goed verwoord; 'Bedevaart in deze tijd...last of luxe?' Gisteren rond 17:30 waren ze in ieder geval in De Kempen in België, de zon scheen en er waren zelfs een wasmachine en een droger! (Stond in het sms-je MET uitroepteken ) Tot nog toe is het dan redelijk luxe. Wel zitten we nu op dag 4, dus hoe zal het mentaal gaan? Op het KNMI blijven ze ook maar buien geven, dus hopelijk steppen ze ertussendoor...We shall see...
*N

Maandag 18 juni "jeugd sentiment" (route)
Gisterenavond nog wat gedronken en veel gelachen met een paar Belgen hier op de camping. Om zeven uur gaan we eruit, het heeft de hele nacht geregend en de binnentent raakte de buitentent dus veel is nat geworden, we brengen alles 50 meter verderop naar de droge sanitair ruimte en pakken daar langzaam en op ons gemak alles in, om 9:50 is alles droog en gaan we weer op weg.
Trouwens in die sanitair ruimte hebben we twee lieve oude mensen ontmoet die als vaste gasten op deze camping staan en samen jaren met de fiets en later op de brommer op vakantie zijn geweest en hun hart loopt over nu ze ons zo zien.
Om 13:30 hebben we 21 kilometer afgelegd en is weer dezelfde achterband lek. Gelukkig heeft de fietsenmaker uitgelegd dat de constructie van het achterwiel zodanig is dat het velglint verschuift als de buitenband erop getrokken wordt, daardoor komen de gaten voor de spaken in de velg bloot te liggen en die schuren de binnenband dan kapot, ik plak er dus een dik rubber op om herhaling te voorkomen, het banden plakken is tenslotte mijn hobby niet. Het heeft gewerkt want de rest van de vakantie is de achterband niet meer lek gegaan wat ik over de andere banden niet kan zeggen. Na de brug over het Albert kanaal worden we in Nijlen uitgenodigd voor koffie, het blijkt de moeder van een zoon en schoondochter die in 2002 hier vandaan naar Santiago zijn gelopen. We rijden snel naar Lier maar de vvv blijkt al gesloten. We ontmoeten eerst één fietser en later een stel die al van ons gehoord hebben. We hebben beiden geen zin meer om verder te gaan en de Zimmertoren wilden we eigenlijk ook nog van binnen zien, we bellen een adres dat we van het fiets echtpaar hebben gekregen, we kunnen daar slapen als we bereid zijn voor 7:15 te ontbijten, dat lijkt ons een goed plan! Na aankomst heerlijk wijn gedronken op hun overdekte terras.

Geslapen en (vroeg) licht ontbijt aldaar 19 juni

(Vredelaan 25 in Lier voor diegene die interesse hebben) en op naar de Zimmertoren maar eerst geld halen wat met deze PIN automaat niet echt wil lukken, C. praat ondertussen met een Belgische filosoof.

De Zimmertoren is werkelijk fenomenaal.

Dinsdag 19 juni "Burp" (route)
Bij het verlaten van Lier een verkeerde afslag genomen zodat we bij het oversteken van een spoorbrug een trap op en een trap af moeten met de steps, dat zijn geen grappen. In Mechelen lukt het ons om een stempeltje in de St. Jans te halen, daarna twee maal koffie met advocaat room en Leonidas bonbons, burp en nu verder!
We eindigen in Londerzeel op een camping vlak langs een snelweg met een grote vijver die 's nachts het water om de een of andere reden omhoog gaat pompen, als ik koffie haal praat C. met Johan die zoals blijkt de hele wereld al is over gefietst. 's Nachts regent het flink maar 's morgens is het droog dus who cares.

Woensdag 20 juni "Poolse koffie mmm" (route)
Als we in een restaurant langs de weg koffie gaan drinken duurt het even voordat we door hebben dat de vrouw een Poolse is en niet echt Frans kent, het blijkt dat ze wel overheerlijke cappuccino met slagroom en versiering maakt. C. praat echter wel een beetje Pools dus dat scheelt een stuk. Onderweg zitten C. en ik even in de zwijgstront (voor degene die niet bekend is met deze term, ze is van Kees van Kooten) omdat ik commentaar lever als ze de weg vraagt daar waar het me duidelijk is waar te gaan. Na een paar minuten is het weer oké en al met al rijden we vandaag 55 km waarvan het meeste mooi langs de Dender en eindigen in Onkerzele op camping de Gavers. Net als gisteren staan we alleen met ons tentje op heel het veld, de schoolvakantie in Belgie en Frankrijk is heel juli en augustus, misschien daarom? We wassen en drogen onze kleren weer en mijn “Joop Zoetemelk” uiterlijk wordt met de dag erger en de zon steekt bijna ondraaglijk.
C. zegt 's morgens dat ze het heerlijk vindt als in het wc hok de kachels aankunnen, dan heeft ze niet zo lang nodig om op gang te komen

~~~~~~~~STILL GOING (str) ON(g)! 20 juni
En we steppen door...!
Vincent heeft in bijna telegraafstijl wat aantekeningen voor me achtergelaten. Gelukkig hebben C. en Albert zelf ook wat foto's en tekst achtergelaten, dus al met al is het wel te volgen . De aantekeningen gaan als volgt;
-galder 1e stempel zaterdagmiddag
-2e stempel in lier gemeentehuis
-gisteravond luxe gegeten in restaurant
-vandaag Rubens gekeken Sint Jans kerk stempel
-Londerzeel voorbij mechelen - 210 km
-vannacht Lier zimmer toren
Dus de kids vermaken zich ...
Het laatste sms-je (van vandaag) zal ik ook niet in verhaalvorm gieten. We (Vincent, Ilene en ik en volgens mij zelfs hun kleinzoontje Michio van anderhalf) hebben er zo hard om gelachen dat ik hem letterlijk quote ;
'Vandaag tot aan camping De Gavers vlak voor Geraardsbergen de eerste heuvels bijna 58 km vandaag. Vannacht regen, vandaag zon. Moeilijke eerste 15 km, later steeds soepeler. Beide beetje verbrand. Mijn rugzak werd te zwaar. Heeft Albert 'm op zijn ster gebonden. Kus mam en Albert.'
Tja, misschien hebben wij te veel last van onderbroekenlol, maar ja...
*N

Donderdag 21 juni "eindelijk hebben we Jakobsschelpen" (route)

C. heeft me vanmorgen echt eruit moeten halen zodat we om 8:30 weg konden. Maar ze beloofde direct in het eerste dorp koffie te gaan drinken. De eer kwam Geraardsbergen te beurt. Na heerlijke koffie, broodje en gebak (soort rijstevlaai met slagroom, gele gelatine en gekonfijte vruchtjes erop, maar dan op een tompoes bodem) , merk ik op dat er twee deuren verder een viszaak is die misschien Jacobsschelpen heeft. C. gaat op onderzoek en komt terug zonder schelp maar heeft een vrouw Leen S. bij zich die zegt ze thuis voor ons te hebben. Ik loop/rijd in hun kielzog mee en de vrouw,
schenkt ons twee hele mooie exemplaren. (helaas ben ik haar adres kwijtgeraakt) Als u haar herkend, mail me aub!
C. bind ze links en rechts aan het mandje op haar step en we vervolgen onze weg als echte pelgrims. Als we even later de weg vragen aan een man met wel een héél grote hond, legt hij het uit maar vraagt ook direct waarom “ALLE NEDERLANDERS NAAR SANTIAGO GAAN? UUUHHHHH…. Gelukkig krijgt zijn hond het aan de stok met een Tapei, dat geeft ons ruimte om hem te smeren zonder te hoeven antwoorden.
Zoals de route beschrijving belooft is deze weg langs de Dender niet zó heel denderend en al snel heeft C. een lekke voorband,

ik vernieuw de binnen- en buitenband die we gelukkig sinds Ulvenhout meesjouwen maar binnen een uur heb ik ook een lekke voorband, de binnenband heeft een beetje opgevouwen of gedraaid in de buitenband gezeten en is schijnbaar poreus of zo en na drie reparatie pogingen pak ik C. oude binnenband plak hem en monteer die, dat is gelukkig ook tevens de laatste lekke band deze vakantie geweest. Met veel dank aan onze ex buurman Hans F. die ons geheel vrijwillig zijn fietspomp gedoneerd heeft, we hebben er jammer genoeg veel gebruik van gemaakt.

We stoppen in Lahameide waar we Koen ontmoeten die net uit Marokko terug is en gaat handelen in Berbertenten (wel mooi maar beetje te zwaar voor op de step misschien). Voor hetzelfde restaurantje zitten twee oudere vrouwen die vertellen dat ze de route ook gedaan hebben en dat we zeker veel stempels moeten halen. Ja, zegt ze trots “we hebben het ook gedaan, …met de auto”. Na eten in Thilain, mooi kerkje trouwens,gaan we verder en vandaag lopen we regelmatig naar boven en “vliegen” naar beneden. Om 20:30 zitten we nog in een café na een schuilpartij onder een overdekt tuinhekje en gaan verder naar Tournai, nadat C. de weg heeft gevraagd zitten we binnen veertig minuten op de tot nu toe goedkoopste camping bij uiterst vriendelijke Walen. Hij (noemen we Arie) spreekt redelijk Nederlands en legt van alles uit terwijl zijn dochter ons inschrijft en zijn zoontje brengt ons op een elektrische scooter naar ons plekje. Een gewone step zou 'm goed doen, tot nu toe nog weinig obesitas achtige kinderen gezien maar deze streek heeft er wel een paar teveel. Geen munt douche of stomme indruk kranen maar bakken heet water. We besluiten een dagje extra te blijven. 's avonds naar een internet café waar ik de foto's heel langzaam upload.
C. gaat even verderop (waar we 's middags ook geweest zijn koffie drinken. Er staat een BigBand en speelt prachtig en deze maakt als ze klaar zijn plaats voor een Ierse folk band. Dan voeg ik me bij C die al aardig aangeschoten is, luisteren dansen en zingen mee.
00.30 lichtelijk aangeschoten rijden we naar de camping en C. ziet een gat in de weg niet en gaat onderuit maar alcohol maakt soepel en je hebt geen last van het struikeluh..
De volgende dag gaan we nogmaals Tournai bezoeken. De cathedraal staat in de steigers maar is daardoor niet minder mooi. Na een paar uur, lopen we met onze zielen onder de arm, na 6 dagen in een patroon van vroeg op en sporten is dit een leegte die zelfs Tournai met zijn bezienswaardigheden niet kan vullen. Helaas....

* Later bijgevoegde deze mail van Albert uit Tournai
Bicycle Repair Man
Lang geleden hebben we een sketch gezien van Monty Pyton, genaamd "Bicycle Repair Man". Een persiflage op onze wereld met één Superman alleen in die wereld is iedereen Superman en heeft de wereld maar één BRM.
C. heeft altijd al haar eigen BRM willen hebben en steekt zo af en toe de banden lek.
Deze tekst is langzaam geschreven, met dank aan de uitvinder van het azerty toetsenbord, de Fu"çàr. ~~~~~~.

Zaterdag 23 juni (route)
Vanmorgen weer de heerlijke “bakken heet water douche" genomen en bij het verlaten van Tournai ook direct een bidonhouder en reserve voor binnen- en buitenband gekocht, mijn bidon houder was op een ongelukkige manier aan zijn eind gekomen bij het omvallen van de step, we gaan verder over het jaagpad langs de Schelde, de meeste tijd in de motregen langs de oude kalkovens en we nemen van de twee mogelijke routes de langste en passeren ergens 11.30 de Belgischegrens, een kwartier later de Franse. Van wie is dat stuk ertussen dan? niemand zeker!
Koffie in Rumegis en daarna door het (Franse) bos Foret de Marchinnes, niet erg groot wel heel mooi.
Omdat we ver gereden hebben (62km) en erg moe zijn, zetten we onze tent 50 meter van de oever van de rivier “Sensee” op een landweggetje tussen de graanvelden. De campings uit de boekjes kunnen we niet vinden of zijn verdwenen. C. is bang voor de Oostenrijkse " wild kampeerders slachter" maar snurkt er lustig op los en

Zondag 24 juni "dat hebben we ook overleefd"
om 9 uur breken we op, juist voor het begin van een regenachtige ochtend. We lopen het grootste gedeelte tot Cambrai en kopen 2 stokbroden bij de mobiele bakker. Tot nu toe hebben we elke dag wel regen gehad, Dank daarvoor!
We stoppen bij een cafeetje ex paardengokhal (letje) op een industrie gebiedje en C. neemt koffie en tabac voor de laxerende werking, echter ze heeft de wc nog niet gezien!
In het centrum van Cambrai kletst C. met een oude man in een wielren outfit, liever gezegd hij kletst tegen haar, hij wil absoluut een foto van de steps maar moet daarvoor wel eerst zijn fototoestel gaan halen, omdat hij volgens mij bang is dat we verder gaan als hij hem gaat halen, blijft hij alles benoemen wat we in Cambrai kunnen bezichtigen want hij heeft 20 min nodig om zijn toestel te halen, we moeten hem bijna duwen om te stoppen met kletsen en het toestel te gaan halen, we beloven niet weg te gaan voor hij terug is.
Ondertussen belt C. met het thuisfront en ik eet iets en drink koffie zucht en steun en struin alle etalages af, wie had dit ook al weer bedacht? Uiteindelijk komt ie en kwebbelt maar wat af, meestal met zichzelf. Na eindelijk de foto te hebben genomen geeft hij zijn toestel aan C. want hij wil er natuurlijk ook 1 van zichzelf op de step maar C. geeft mij snel zijn toestel, of ik zo'n goede fotograaf ben? Zeker niet met een spiegelreflexcamera. Het toestel klikt niet als ik afdruk en hij veranderd iets aan het toestel, 't klikt nog niet als ik afdruk en hij doet nog iets en jawel het toestel klikt niet. Je kan gerust zeggen dat het tussen ons, zijn toestel en mij niet echt klikt en vervolgens gaan we weg zonder dat er volgens mij ook maar een van de 6 pogingen gelukt is maar het is een toestel met een fotorolletje en dat merkt hij dus pas ????We gaan verder en hij volgt ons nog een beetje, de oude soepkip.
We zijn een beetje off-course maar de i langs de weg helpt ons en we zijn weer op weg.
Na 10 min rammelt mijn achterkant of liever gezegd die van mijn step wel erg veel en na een gedegen onderzoek van hooguit een minuut of 2 besluiten we om terug te keren.
C. heeft binnen 500 meter contact gemaakt met gasten die in de ingang van een biker cafe naar ons stonden te grappen. Eerst om de steps heen draaien en met handen en voeten werk communiceren, ze begrijpen dat een snelle oplossing niet aanwezig is. "Thierry" gebaart dat we hier moeten blijven want hij is zo terug, vijf minuten later komt hij ons met zijn gloednieuwe Pizza Delivery Van ophalen en brengt ons naar de camping van een vriend van hem aan de andere kant van de stad. "les trois clochers", waar we maandag gaan proberen een fietsenmaker te vinden.
Om een lang verhaal een stuk in te korten zitten we hier tot dinsdagochtend vast want de fietsenmakers hebben hier allemaal ook vrij op maandag...
Adem in, adem uit...

~~~~~Chambrai; the day after 26 juni
En Lundi schijnen ook in Frankrijk de fietsenmakers sorti te wezen. Ja, we worden steeds meer 1 Europa . Maar gelukkig is daar ook cappucino enzo, dus weer op naar het cafeetje...
Aangezien de Braampjes er al meer dan een nacht zijn, wordt het ook wel tijd om iedereen, naar Frans gebruik, de hand te schudden. Ik bedenk me nu ook ter plekke dat er geen lachwekkende momenten zullen zijn tijdens het uitspreken van de namen; Alber (t) et Cecilia zullen geen problemen opleveren. Voor de achternaam heb ik even het Franse woordenboek ter hand genomen; Mure = Braam en France (eigenlijk met dakje op de u, maar die kan ik zo snel niet vinden... ).
Maar zoals Madame Mure het verwoord in haar sms-je;
'De tweede morgen in hetzelfde café, Albert is naar de fietsenmaker en ik koffie en parle met de oude mannen van het dorp.'
Nou, Cilia, pas maar op voor die oude mannetjes, het blijven Fransozen...
*N
'Always look on the bright side...'

Dinsdag 26 juni "volgende camping, volgende probleem" (route)
Na de moer voor de achteras gehaald en gemonteerd te hebben breken we op en rijden naar Honnecourt-sur-Escaut, onderweg is het bewolkt maar krijgen geen regen van betekenis en passeren de abdij bij Vancelles waar we een beetje galmend monniken gezang horen, we besluiten om door de poort naar binnen te gaan en te luisteren maar we kunnen na de tuinpoort verder niet echt naar binnen, het gezang blijkt trouwens uit luidsprekers te komen en we weten dus tot op de dag van vandaag niet of we naar echt gezang of een CD geluisterd hebben. De abdij werd gerenoveerd en leek uitgestorven. We stoppen na weinig kilometers op de camping de l' escaut en daar is eindelijk koffie, in ieder plaatsje waar we doorheen reden was alles dicht. Na twee koffie begin ik met het opzetten van de tent terwijl C. nog gezellig verder blijft kletsen en ik bemerk dat we maar één ipv twee tentstokken bij ons hebben, gelukkig staat de tent vlak naast een paar bomen en struikjes dus met wat touwtjes lukt het wel een beetje en een achterover geleende bezemsteel doet wonderen. Als ik het C. vertel is ze in de mineur zich realiserend dat we van de mogelijke 80 dagen er pas tien achter de rug hebben, het duurt even voor we de vrolijkheid weer hebben. Op de een of andere manier heeft ze de camping bazin in het Frans duidelijk gemaakt dat we één van de twee tentstokken missen en die gaat het telefoonnummer van de vorige camping zoeken, ondertussen bestellen we patat waar, als het klaar is zoveel zout op gestort wordt dat we voor twee weken een voorraad opbouwen, ik neem een Leffe brun uit de huistap erbij en we zitten in de grote tent naast de keuken, ondertussen valt het met bakken. Een klein halfuurtje later weet C. dat het telefoonnummer niet gevonden is maar de echtgenoot wil ons wel even op- en neer rijden.
Wat een verschil met de step, we doen er zelfs tussen de velden door maar 20 minuten over en Rudy zit achter zijn bureau en stijgt stomverbaasd op als hij ons weer ziet, hij heeft de tentstok in zijn kantoor maar wist niet dat die van ons was. De twee campingbazen begroeten elkaar en kletsen erop los, degene die ons bracht kende de camping wel maar niet de beheerder en het ijs dat gebroken wordt opent misschien een samenwerking want ze wisselen adres en andere gegevens uit. Er is pas een camping opgeheven en zoveel zijn er niet in de buurt. We hoppen weer in de auto en scheren over een tolweg terug waar C. met hem babbelt en zo weten we nu dat het een ex beroepsmilitair is. Terug op de camping wil ik zijn kosten betalen maar deze bedevaartgangerhelper wijkt niet en accepteert geen vergoeding. Service, zegt ie! De stok in de tent steken blijkt ook geen leuke klus in de regen en alles is zeikes nat. de helft van de haringen moet uit de grond maar ze staat weer als een huis. Wat we de afgelopen 45 minuten met de auto hebben gedaan duurde met de steps vijf uur!

Woensdag 27 juni (route)
Veel geregend vannacht maar nu lekker droog, we halen de baguette die we gisteren besteld hebben en met café au lait, kaas en salade is het een koningsmaal in de grote tent, als we weggaan schijnt de zon zelfs en we schieten lekker op. De batterijen in de camera zijn leeg wat vreemd is want thuis maak ik, weet ik veel hoeveel, duizend foto's met een lading en met deze amper honderd, ligt dat aan het vocht? Onderweg zien we een Maria stalletje echt prachtig en wat foto's kijken waard, jammer dat we geen batterijen hadden.
We hebben verschil van mening over de schoonheid van de omgeving naast het jaagpad naar St Quentin. Maar even iets belangrijkers, rijdende door St Quentin valt mijn oog op een hardwarestore/ ijzerwaren winkel waarvan de inhoud de laatste jaren goed verplasticd is, voordat ik naar binnen ga zoek ik het schrift waar we alle franse woorden in opgeschreven hebben die we binnen misschien nodig hebben, daar zoek ik vijf millimeter schroefdraad en iemand van de bediening helpt me de ringen en nylocmoeren erbij te zoeken en hij zaagt met de hand exact de lengte die ik nodig heb, inclusief 4 grote dikke tie-raps kost de hele operatie € 5,20 en deze reserve achteras geeft me weer een beetje vertrouwen, deze mensen zijn zeer hartelijk bedankt voor de service maar ondertussen is het helaas weer gaan regenen en we duiken een paar honderd meter verder een cafe in, C. installeert zich en ik ga geld scoren, na mijn geld strooptocht zit C. aan een roze sigaret die ze van een meisje verderop kreeg, nog nooit gezien. We eten een stukje verderop in de straat vegetarisch in een kebabzaak, de eigenaar is een Koerd en zijn "relatie" komt uit Georgië. We vervolgen onze weg na een voorraadje ingeslagen te hebben, stel je daar niet meer bij voor dan een pak appel- en een pak druivensap, twee appels een brood en twee choco croissants. Op de camping zit de beheerder op een laptop te werken in een gehucht niet van deze wereld, maar de camping is schoon en de douches warm. Vandaag 41,7 km in een jiffie gereden. Na mijn jaarlijkse wasbeurt zit C. bij de buren koffie te drinken in een caravan met vloerverwarming, om 22:15 gaat het licht uit. 's Nachts regent het veel maar

Donderdag 28 juni "wildkamperen met kampvuur"
's morgens is het droog en we ruimen snel de boel op, na gedoucht te hebben gaan we naar de bar die ons gisteren weigerde omdat hij dicht ging en we net te laat waren, de grootte en kwaliteit van de café au lait maakt veel goed, deze bar is voor de helft ingericht als viszaak.
Verderop komen we R.vV. tegen die alleen en op de fiets naar Santiago op weg is en hij blijft bij ons fietsen. We stoppen in een cafeetje langs de weg en op mijn vraag waar de WC is wijst hij naar buiten en links, ik kijk naar buiten maar dat is de weg, hij komt achter de toonbank vandaan en wijst naar de hoek (achter een geparkeerde auto) ik loop erheen en rommel aan de deur in de schutting maar hij roept me en wijst expliciet in de hoek. Daar in die hoek tussen de schutting en het gebouwtje hebben ze een (open) pisbak gemaakt, het lijkt dus net of je gewoon tegen de pui staat te P. en de vraag die bij me opkomt waar de mensen heen gaan die een grote boodschap moeten doen zou ik helaas in het Frans niet zo snel kunnen stellen.
We hadden een camping in Montmacq uitgezocht om te overnachten maar bij deze, als het de juiste is, staat een bord dat hij is gereserveerd voor werknemers die op een vliegveld bij Parijs werken, da's niet zo leuk maar onderweg een stukje voor Montmacq langs de D66 reden we langs een half openstaande slagboom en daar gaan we naartoe. Het lijkt het me een plaats waar sportvissers hun tentje op mogen zetten en we besluiten met zijn drieën hier te blijven, we hebben een wijntje en maken een kampvuurtje waar ik mijn blik ratatouille in opwarm

we slapen heerlijk na 54 kilometer.

Vrijdag 29 juni "heuveltje op en .. weer op"
's morgens bewolkt maar droog gaan we om tien uur verder over die D66 richting Choicy au Bac waar we de paarse lijn van de routekaart weer oppakken en rijden door het Foret de Laigue naar Compiègne waar we om de gesloten St Jacque eglise heenlopen. Het is ondanks eind juni nog koud 15°C en het regent regelmatig, onder het rijden leert C. RvV. wat Franse woordjes, ik rijd erachter en hor gauche en droite etc regelmatig voorbij komen. Na het eten in Liancourt zie ik een ree die precies doet wat de verkeersborden van hem verlangen, hij steekt de weg over (heel voorzichtig) en verdwijnt weer in de weilanden. We gaan op zoek naar een camping want volgens onze kaart is er hier ergens een vlakbij, we gaan een pad stijl omhoog maar vinden hem niet en we vragen het nogmaals aan een voorbijganger, deze kijkt lachend en zegt ooh jawel die is daar en wijst weer omhoog. We eindigen 5 kilometer van Liancourt bij Angicourt, daar is eindelijk na veel gesteun een camping bovenop een berg, naast een flinke strafgevangenis. 50,17 kilometer gereden en gelopen vandaag

Zaterdag 30 juni "feest naast het kerkhof"
's morgens tijdens het opruimen miezert het nog steeds, de douches de wc's en eigenlijk is alles hier vies, geen echte aanrader dus qua ligging en accommodatie deze camping La Faloise maar op de step kun je niet even verder doorrijden om naar een betere camping te zoeken. Om 9:50uur vertrekken we in een druilerige regen maar de gigantische afdaling die we gisteren bij elkaar gelopen hebben, maakt voor mij veel goed en 100 meter naast de pizzeria Ali Baba waar we gisteren wat gegeten hebben drinken we koffie. RvV. heeft besloten de trein naar het zuiden te nemen en vandaar de tocht verder voort te zetten dus we nemen hier afscheid van hem en gaan met z'n tweeën verder, de weg om weer op de paarse streep van onze kaart te komen, wordt gewillig getekend door iemand die ons buiten zag aankomen en snel het café inliep om meer over de steps te weten te komen. We rijden van hier tot we op onze route zijn op een tweebaansweg en er is best wat verkeer maar 99,99% van alle automobilisten geven ons alle ruimte die we nodig hebben om ons veilig te voelen.
Het is vandaag zaterdag en we moeten dus zorgen voor morgen zodat we onderweg wat appels en drinken hebben. Zodra we verder gaan is de regen verdwenen, net als mijn bruine huid trouwens. Om zes uur rijden we naast een begraafplaats, de camping Sarl Parc du Bois de Joli op, weer bovenop een berg en we ploffen neer na 45,5 kilometer vandaag en flink wat stijgingen, moe maar heel voldaan. Bij de ingang hangt een bord dat deze camping een wasmachine en droger heeft dus daar gaan we direct gebruik van maken, helaas komen we na het wassen erachter dat de droger helaas is overleden en we touwtjes moeten spannen om de boel droog te krijgen.
Op deze camping is vandaag een petanque wedstrijd en daarna een barbecue. (petanque is een balsport die in Nederland ook vaak jeu de boules wordt genoemd maar is niet hetzelfde.) Gewapend met een fles wijn, nootjes en chips uit het camping winkeltje gaan we op een bankje naast de "shoot de bull"ers zitten. (toen Kees nog klein was en ik thuis kwam met een setje Jeu de Boule ballen die ik gekregen had vroeg ik hem of hij wist waar die voor waren, zijn antwoord:" ja hoor, shoot the bull"). Eén van de barbecue'ers komt ons vrolijk twee plastic bekertjes brengen omdat we om de beurt uit de fles zitten te drinken. C. laat zich naar de tent afzakken en ik blijf nog zitten luisteren naar de franse kakofonie waarin af en toe iemand opstaat om te zingen, het is een genot hier te zijn.

Zondag 1 Juli
De wijn van gisteravond heeft me vannacht wel een pitstop laten maken, 's ochtends schijnt de zon volop en voor we weggaan wil ik het balhoofdlager van C.'s step anders vastzetten, de beugel van het mandje zit tussen de balhoofd en contramoer maar die moet ik een paar keer per dag met mijn hand aandraaien en dat zint me niet. Maar voordat de moer eraf kan moet eerst het stuur en het mandje eraf, de remkabel los enz. maar alles gaat voorspoedig en al snel stap ik in de douche en als ik terugkom is C. al bezig met de tent in te pakken. We spotten twee van de buur kinderen met twee baguettes onder de arm en ik wil ze vragen waar ze die gekocht hebben. C. is me voor en vraagt ze of ze voor haar ook twee willen halen, ze zeggen direct ja en gaan vrolijk op pad, dat is een goed plan en voor ze weer terugzijn hebben we alles al opgeruimd, waarschijnlijk zijn ze de hele heuvel afgelopen naar het dorp beneden waar we gisteren doorheen gereden zijn, ik zucht alleen al bij de gedachte en als ze terugzijn heeft de jongen onderweg ook nog wat veldbloemetjes voor C. geplukt

een lekker stel die twee. We gaan om 11:30 weer op weg na een ontbijt met heerlijke baguettes en ratatouille.
De heftige klim gisteren beloofde een lekker afdaling maar die blijft uit, misschien ligt het aan de tegenwind maar het lijkt alsof we steeds hoger klimmen, terwijl de kaart het heeft over 200 meter hoogtes lijkt het meer op een beklimming. De volgende 30 kilometer rijden we over grote vlaktes, soms vol met veel en grote Archies (C.s naam voor de torens waar elektrische draden aan hangen), hier en daar pluk ik wat pruimpjes en kersen, uiteindelijk na regelmatig klimmen rijden we bij Gargenville naar beneden en daar vliegen we doorheen, de hele plaats heb ik geen voet aan de grond behalve als we voor een ophaal pizza stoppen waar ze twee voor de prijs van één hebben.

Na de brug maken we ons op voor de laatste klim naar de camping, 7% over drie kilometer, C. is bang als ze haar step loslaat hij heel hard achteruitrijd, onderweg vragen we water aan een stel dat hun tuinhek aan het schilderen is en vragen waar we heengaan, ik realiseer ik me dat ik niet veel geld meer heb en met C.'s donatie erbij hebben we €8,70. Ik zet het van me af, we kunnen altijd nog wildkamperen, als we de kamping oprijden blijkt het €6,70 te kosten, heerlijk vandaag 48 kilometer gereden. We zetten de tent op naast een levensgrote indiaan in het gebied van de vakantie huisjes, we zitten heerlijk in de achterover geleende stoelen van het leegstaande stekelvarken huisje waarvan de bewoner korte tijd later arriveert, hij heeft ze niet nodig en glimlacht erom, we zitten met onze pijnlijke spieren te kreunen en te steunen en verlangen naar een warm bad en een zacht bed maar dat is er niet, we wassen onze voeten in een klerenwasbak, ritsen de onderkant van onze slaapzakken open en zitten zo nog even als mummies tot we gaan snurken. Het is erg vochtig 's nachts en het regent flink, beiden hebben we last van de harde ongelijkmatige ondergrond. In ieder geval zijn we niet erg vlot, vrolijk of uitgerust 's morgens.

Maandag 2 Juli
we eten de resten van de overgebleven pizza en om 10:00 uur zijn we weer op route en van plan om vandaag niet zo ver te gaan, dat is een goed vooruitzicht zegt mijn lijf. Het is niet erg zonnig maar de temperatuur is goed, helaas wel veel wind en dan recht tegen. Die wind vanuit het zuiden en het hoogte verloop in het landschap zou een hele goede reden zijn om de tocht net als Herman Vuijstjens in Santiago te beginnen en daar vandaan richting huis te gaan, dat zou trouwens nog meer voordelen hebben. De afdalingen waar we op hopen blijven grotendeels uit maar als we ze hebben zakken we beiden op onze hurken om zo zoveel mogelijk wind mis te lopen, al met al schieten we flink op en om drie uur zijn we al in het dorpje waarnaast onze camping ligt, we stoppen in een café naast de epiceri die om half vier open gaat volgens het bordje, als ik er om vier uur voor de dichte deur sta te kijken zegt de schilderende overbuurvrouw dat ze morgen pas open gaat, oeps even de dagen door de war gehaald, mijn Frans is nog minder dan het geweest is en dat is niet veel. Ik rommel wat door de franse blaadjes, bomaanslag in Londen en Liverpool, moord en doodslag bij Parijs of de "gewone" doden bij een aanrijding in Valle d'oise. Ondertussen zit ik aan mijn tweede Pelforth en smst C. het thuisfront dat we naast een telefooncel zitten met nummer xxxx waar ze dan heen kunnen bellen, lijkt net een Amerikaanse film. Alles goed en wel belt er niemand en na een test mijnerzijds blijkt de telefoon geen belgeluid te produceren, das pas handig als je gebeld wilt worden. Kortom, ik zit hier dus te wachten op een telefoongesprek bij een cel van een telefoon die niet zal bellen en dat in een cafe waar de televisie een Frans nagesynchroniseerde versie vertoont van een vooroorlogse Amerikaanse serie, die zo oud is dat ik m zelfs niet ken. Aan de bar zit iemand die een pakje Gitane naast zich heeft liggen te hijgen als een lekke band, ik dacht eerst dat het en grote hond was die achter de toonbank was gaan liggen.
Van hier is het volgens de borden 2,7 km naar de camping daarboven waar we om zes uur aankomen, Condé s. Vesgre en geloof het of niet op onze plaats staan vijf stoelen en twee tafeltjes

niet nieuw maar goed te gebruiken. De tent zetten we op het meest rechte plekje terwijl C. het nummer van de telefooncel aan het begin van de camping gaat noteren zodat ze zo dadelijk Ilene kan bereiken en dat werkt echt geweldig, een uur kwebbelen voor € 0,05 dat normaal een klein kapitaal zou kosten.
Kees heeft zijn slaapkamer verruild voor de onze ivm de hitte en nog meer nutteloze informatie. Zo'n gesprek met hem en Ilene is wat ik kan missen als kiespijn, zolang ik ze niet hoor heb ik geen heimwee, zonder dat zou ik of liever gezegd heb ik nergens last van maar als ik ze hoor dan hoeft heel de reis naar Santiago niet meer. Daarom heb ik ze de rest van de vakantie ook niet meer aan de telefoon gehad.

Dinsdag 3 Juli
Vannacht weer veel geregend maar als ik droog lig deert me dat niet, dat komt pas als ik eruit (of naar de wc) moet, dus dat rek ik zolang mogelijk, zelfs als C. oppert om eruit en weg te gaan wil ik niet, shit man alles is nat en koud en door de lekke slaapmatjes doet alles zeer. Oké ik geef toe blijven liggen is ook niet echt en optie, ik hijs me eruit en in de voortent staat nog de stoel die ik gisteren binnengezet heb, ik kan precies (bijna) rechtop zitten. Was de douche gisteren zo lekker warm, vandaag komt er alleen koud water uit, dan maar zo op pad, scheren moet maar even tot morgen wachten. We staan naast het washok en kunnen alles droog in de tassen krijgen, als de tent aan de beurt is haal ik de haringen uit de grond en laat aan elke kant er één staan zodat ik, als ik die weghaal de tent zo in zijn geheel het washok in kan trekken, de tentstokken houden de tent in vorm en in die wasruimte is het een fluitje van een cent om hem op te rollen. Gisteravond hadden we nog wat kleren gewassen en op een lijn gehangen maar twee shirts hebben we op een stoel in het washok gezet, die stoel inclusief de shirts zijn nu weg. Terwijl we bezig zijn deze puzzel te ontrafelen komt de assistent campingbaas vragen of we het brood nog willen dat we gisteren besteld hadden, hij heeft de stoel uit de wasruimte gepakt en komt even later in de stromende regen het brood en de shirts uit het kantoor naar ons toe brengen. We stoppen downhill nog even bij het café voor koffie en de epiceri ernaast die gisteren dichtwas. Als we weggaan hebben we de hoedjes op en poncho's aan en binnen 12 seconden loopt het regenwater langs mijn benen, het is maar goed dat ik schoenen met Gore-Tex heb, waardoor het zweet wel naar buiten maar vocht niet naar binnen kan, tot nu toe hebben we heel wat regen gehad maar nog geen natte voeten. Het regent en regent en zo nog veel meer en soms zo hard dat ik twijfel aan de geestelijke begeleiding. Maar C. zingt en we hebben het hartstikke gezellig samen. Bij het inzetten van,"I'm singing in the rain" gaat het zo verschrikkelijk hard regenen dat als ik even later bij het naar beneden rijden mijn schoen op het water zet ik bijna kan waterskiën. De Gore-Tex geeft het nu op!
Na een kilometer of vijftien in de regen zeg ik gekscherend tegen C. dat de Franse gastvrijheid me een beetje tegenvalt. Tien minuten later stopt er een vrouw in een Mercedes met zo'n bestelachterkant en vraagt of we mee willen, we zijn tot op de laatste draad nat maar we zijn tenslotte op bedevaart dus lachen we samen naar haar en slaan het aanbod af, ik bedenk me dat ik mijn wensen beter moet omschrijven voordat ik ze het heelal instuur. Eindelijk stopt het met regenen als we Maintenon inrijden en op een bankje voor het chateau wring ik mijn sokken uit voordat we koffie en pain met fromage en ijs met slagroom toe gaan bestellen. Tijdens onze stop is het droog maar zodra we vertrekken gaat het weer regenen en ook dan is het weer geen gemiezer maar het echte werk maar de stemming is nog steeds opperbest. In een voorstadje van Chartre, Champhol wring ik mijn sokken nogmaals uit maar C. heeft droge voor me gepakt en daaromheen doe ik boterhamzakjes, het werkt boven mijn verwachting. We kopen nog wat dagelijkse dingen (wat een gekke zin) in een grandmarche en rijden Chartre binnen, zonnig en prachtig, eindelijk zijn we dan geografisch onder Parijs aangeland en hebben ruim 700 kilometer gereden door prachtige gebieden wat met de auto 480 kilometer snelweg zou zijn geweest. We checken in een jeugdherberg in waar de steps 's nachts in het ijzeren ex hondenhok kunnen staan. 's Avonds gaan we naar de Kathedraal, deze wordt door een lichtshow met beamers in het zonnetje gezet en er klinkt de hele tijd klassieke muziek, we nemen nog een afzakkertje in le Serpent. Doodmoe stap ik in een doorgezakt maar "echt" bed, het duurt even voor ik doorheb dat ik onder een sprei ipv de deken lig. Zonder problemen slaap ik door tot een uur of zeven, we willen nog op tijd zijn voor het ontbijt, niets bijzonders maar lekkere koffie, baguette, sap en een stoel. Onder het eten komt de "ochtendmanager" mijn heuptasje brengen die ik gisteren bij het inschrijven in zijn kantoor heb laten liggen, mijn portemonnee en paspoort heb ik in mijn zak, geen wonder dus dat ik hem nog niet mistte

Woensdag 4 Juli "Fourth of Juli maar dan in Frankrijk"
C. heeft met de reisföhn die we onderweg ergens gekocht hebben mijn schoenen gedroogd. Vond ik de aanschaf van die föhn eerst onzinnig dan is dat nu echt veranderd, we gebruiken hem zeer regelmatig om er van alles droog mee te maken. half tien gaan we in de zon op pad om in Chartre zuid de weg kwijt te raken, gelukkig zijn we niet de enige die dat doet. Joep. uit Valkenswaard, alleen en op weg naar Santiago, die we gisteren in Chartre ontmoet hebben ook, met vereende krachten vinden we na een beetje zoekwerk onze weg, hij rijdt een hele tijd ons tempo mee en even later hebben we zonder het te merken al pratend 28 kilometer afgelegd, wij gaan koffie drinken en hij gaat verder, dat was een gezellige rit, dank je!
De zon schijnt regelmatig of wij krijgen het systeem hoe met de wolken mee te rijden steeds beter door, telkens zien we een paar kilometer voor ons de hoosbuien neerkomen terwijl wij in de zon rijden en passen ons tempo daaraan aan, na wat heuveltjes rijden we na 42 kilometer om drie uur Bonneval binnen en gaan naar het office de Tourisme voor een bed & breakfast adres, de dichtstbijzijnde is veertien kilometer verderop, daarom besluiten we 16 kilometer door te rijden naar Chateaudun, daar zijn er volgens die lijst een stuk of vier en hotels en twee campings, we eindigen in hotel St. Michel, erg vergane glorie maar hartelijke ontvangst en na de douche lopen we nog even door het stadje waar over diezelfde trap waarschijnlijk ook Jeanne d'arc gestruikeld is. 60.58 kilometer

Donderdag 5 Juli
Niet veel maar wel comfortabel geslapen, een continental breakfast. Wie heeft dat ooit verzonnen, wat is er mis met gewoon lekker ontbijten? 9:35uur halen we onze stalen ros uit de dubbel gesloten garage en gaan op weg naar het kasteel iva de markt om appels te kopen. Een volgens C. veel te steile afdaling om op onze step te blijven staan, lopen we naar beneden, regelrechte zonde.
Onderweg vandaag weinig te vermelden waard maar wat ik even wil zeggen: voor de tweede maal tijdens deze vakantie zie ik iemand de garage stofzuigen. In België zag ik zelfs een vrouw de vloer van een prachtig schone garage schrobben en dat zou ik alles acceptabel vinden ware het niet dat de meeste wc's te smerig zijn om in te verblijven, gelukkig niet zo erg als in "Trainspotting" maar toch overweeg ik soms om ipv. naar het toilet te gaan de weg naar de garage te nemen om daar te........
Koffie in Hilaire s Yerre, ja dààr waar de mensen onze steps hilaries..... Opvallend veel klanten in een oude kroeg/kruidenier combinatie met 2 voordeuren en ik vraag, echt noodgedwongen de weg naar het toilet. Door de "keuken" buiten over een plaatsje in een hoekje verscholen oude (lees zeer oude versleten) houten deur, en jawel hoor een wc die zijn weerga niet kent. Niet dat het hier zo vuil is, maar de klep en bril zijn van een plastic soort die ik hiervoor nog nooit gezien of ontmoet heb, met strepen van een soort van lekkage eroverheen. De bril doe ik omlaag, spoeg er flink op en wrijf er flink op met een homp wcpapier, het wcpapier blijft aardig schoon dus dat valt mee en dat alles in een vrij schemerig bijna duister 90x90 cm hokje waar wel een lamp zit maar ze de schakelaar zo goed verstopt hebben dat ik m niet kon ontdekken. Na enige overpeinzing sta ik op om mezelf weer in de kleren te hijsen - springt er toch een schijnwerper aan dat horen en zien je vergaat. Blijkt dat de lamp op ooghoogte zit, zodat als je het staande zou doen je een flinke zonnebril nodig zou hebben, een lamp met bewegingsmelder is die blijkbaar niet zo goed afgesteld is want hij heeft me niet binnen "zien" komen. We slaan ons kamp op in Moree. ~~~~~(C. schrijft er het volgende bij) waar ook een Santiagoganger aankomt die wel een krukje bij zich heeft maar hem niet aan mij durft aan te bieden. A heeft hem gelijk op de zwarte lijst gezet en nee, we hoeven ook geen koffie. Vandaag drie flinke klimmen gehad en zeker vijftien kilometer omgereden vanwege een stuk bos dat afgezet is dus Vendôme ging niet door, morgen beter. In het dorp waar we doorheen kwamen was een oogstfeest geweest, aan iedere paal, hek, deur, balkon was een bos graan gebonden, zelfs de kerkdeur was ermee versierd. De vlaktes en hellingen met graan, aardappelen etc. zijn vaak eindeloos uitgestrekt tussen de dorpjes waar we doorheen rijden. De tijd heeft vaak stilgestaan in die dorpjes (had ik niet meer verwacht) het bar/Tabac/kruideniertje van vanmorgen in St. Hilaire was gewoon niet te beschrijven, heb dat in Nederland nog nooit gezien (ook niet toen ik heel jong was) 's avonds (ik bedoel vroeger zoelfs) zijn alle luiken dicht in de stad of op het pplatte land en er is geen hond op straat. Het kasteel van Chateaudun was gebouwd op een 60 meter hoge rots en daarbovenop torende het boven de hele omgeving uit, heel indrukwekkend zeker vanaf de rivierkant. Het was het kasteel van het maatje van Jeanne d'Arc, Jean Dunois.

vrijdag 6 Juli "eindelijk de luchtbedjes check"
Vannacht heel de nacht regen en weer hebben we dat klamme gevoel in de slaapzakken, volgens mij kunnen die dingen gewoon de vochtigheid niet afvoeren, de luchtbedjes drie maal bijgeblazen maar ze blijven leeglopen, 's morgens met weinig zin opgestaan en mezelf onder de douche gesleept, dan komt daar zo'n prt, prt, prt, prt, prt, prt, straaltje uit, ik heb de kraan dichtgedraaid en ben naar de tent teruggelopen en heb de boel ingepakt, ik was er helemaal klaar mee.
We steppen naar Vendome waar C. wat leuke kleren uit Nepal van een Algerijns stel koopt, naast de marktkraam gaat ze op een terras koffie drinken terwijl ik in een pc winkel vraag naar een internet plek, ze overleggen even en sturen me naar de bibliotheek. Bij nader inzien loopt de man aan wie ik het vroeg even mee want het is nogal moeilijk te vinden, na wat bochten wijst hij naar de overkant van een parkje waar platanen staan vanaf 1759 de bibliotheek aan. Bij navraag blijkt de internet afdeling alleen toegankelijk voor leden, hij vraagt wat ik wil en als ik email antwoord wijst hij me een machine en laat me even mijn gang gaan, kosteloos zegt ie als ik wegga. Bij terugkeer zit C. aan kopje twee en geniet van het zonnetje, we lopen het marktje rond en zien hele leuke kleren maar hoe neem je die mee? Frites voor drie Euris vind ik teveel van het goede maar we proberen wel een stempel te halen in de kapel van St. Jacques, ook dat lukt hier niet, de jeugdherberg is vol en we hebben dus reden genoeg verder te gaan naar Prunay daarna hoeven we niet ver meer naar Tours. De camping ligt aan een meertje waar sportvis plekjes verhuurd worden en aan de zijkanten hebben ze betonnen vlonders gemaakt tien centimeter boven het wateropppervlak hier kan ik dus mooi even de luchtbedjes op lekken controleren, ik blaas ze beiden op en houd ze onder water, géén luchtbelletjes, ik blaas ze zo hard mogelijk op houd ze onderwater en weer géén luchtbelletjes, dat is Godsonmogelijk, iedere nacht moeten we ze minimaal drie keer opblazen omdat ze leeg zijn en nu komt er geen belletje naar de oppervlakte?
Na een tijdje komen de sportvissers die met zijn tweeën, zeven hengels uitzetten met bewegingsmelders etc. Als C. om de douches vraagt zegt de campingeigenares haar dat de douchedeur niet open kan en ze dus niet kan douchen maar C. probeert het en hij gaat gewoon open dus ze stapt er direct in en als ze klaar is ik natuurlijk ook want voor hetzelfde geld klemt hij morgen misschien wel echt.

Zaterdag 7 Juli "Snake and Spidersday"
Om 8:30uur op en alles zit onder de kleine spinnetjes, onderweg voelen we ze ook de hele tijd, ze hangen aan horizontale spinnendraadjes en zo verplaatsen ze zich schijnbaar en zo hebben we dus behalve onze dagelijkse portie onweersbeestjes ook nog te maken met spinnetjes die we de hele tijd van onszelf en de spullen af staan te kloppen, het is zeker niet zo erg als een sprinkhanenplaag maar toch flink iri.
We missen ergens een onduidelijk aangegeven afslag maar rijden parallel aan de paarse route zuidzuidwest en in Reugny via de D5 weer correct. C. heeft sinds gisteren steeds meer kiespijn en belt de CZ helpdienst die niet echt helpt. Terwijl ze belt zie ik op anderhalve meter afstand tegen een steen een opgerolde slang liggen, onbeweeglijk mar ik vertrouw het niet echt en hou C. als ze tijdens het bellen een beetje heen en weer gaat lopen uit de buurt van het serpent. Hij/zij voelt zich gestort en verdwijnt in het struikgewas voordat er een foto van kan nemen, jammer het was vast een nog onontdekte exotische soort. Op 43.69km rijden we de camping binnen, in het dorpje ervoor stond een bord « camping 3 km. en ik was al zo moe maar tussen dat bord en de camping heb ik maximaal 16 keer mijn voet aan de grond gehad, heerlijk 3 km in de afdaling, dat is het betere werk. De camping beheerder Roger belt voor ons een taxi om ons naar het ziekenhuis in Tours te brengen waar volgens de CZ hulpdienst een dienstdoende tandarts zit, meer dan een adres van de dienstdoende tandarts morgen in de stad, zondag dus, hebben ze echter niet. €52,00 aan een taxi betaald om een adres te halen in het Universiteitsziekenhuis.

Zondag 8 Juli
Exact 8:30uur staat hij voor de ingang, een mooi begin van een zondagmorgen in Tours dacht ik zo, hij brengt ons met gevaar voor eigen leven naar de tandarts. Deze constateert een kleine infectie waaraan hij gelukkig niets hoeft te doen behalve een waslijst antibiotica voor straks bij de apotheek meegeven en natuurlijk de rekening, wegwezen hier. Buiten bel ik de taxi die na een minuut of twintig klaarstaat om ons naar de apotheek te brengen, daar kan ik kiezen hoe groot ik de verpakkingen wil mmmm. doe die kleine maar, al met al nog een plastic tas vol hoogstnoodzakelijke lekkernijen, penicilline, tandpasta speciaal, spoelmiddel en last but not least ibuprofen waar ik later in Spanje ook nog plezier van heb. Op de terugreis naar de camping laat ik de chauffeur even bij de bakker stoppen stjah we komen er toch vlaklangs en luxe is om van te genieten, vijf wachtenden voor me maar ik voel me heerlijk, tasje vol en op de camping eten we en C. verdwijnt onder de wol en snurkt al snel na haar slapeloze nacht. Ik betaal de campingbeheerder nog een nacht en doe de was met de hand.
Deze camping heeft voor de trekkerstent kampeerder een plaats met een grote tent en twee picknicktafels en dat heb ik dus mijn domein gemaakt, de was aan de lijn en ik aan tafel schrijven en denken, alle verhoudingen en perspectief veranderen onnoemelijk op zo'n trip, het is net of je in een andere bewustzijnslaag stapt, een andere werkelijkheid. Dingen waar je nooit over nadenkt omdat ze er altijd zijn en vooral dat je altijd kunt communiceren, waar thuis ontmoet je iemand die je niet duidelijk kunt maken wat je wilt, je niet begrijpt, maar als dat ooit gebeurt wat dan nog? Nu is dat even een heel ander verhaal, een prachtige ervaring.
Thuis ben ik me altijd wel bewust van de luxe die daar is, stromend warm- en koud water, stoel, bed, privacy en altijd schone droge kleren genoeg.
Nu is alles 's morgens klam van de condens, moet je om de twee dagen wassen of vuile kleren dragen. Hoe vergaat het de zwerver die niets schoons, geen geld, geen plek heeft? Vergeleken met hen zit ik er nog goed bij. We doen deze trip wel geheel op eigen kracht maar vergeleken met de vroegere bedevaartgangers doen we het toch in opperste luxe, iedere dag drinken we een paar keer koffie, we eten wanneer we willen, hebben bijna iedere dag een douche en slapen in een tent. De grootste luxe realiseer ik me, is dat we altijd samen zijn. Zo mijmerend schrijvend en luisterend naar Jackson Browne's, "the naked ride home" op mijn mp3speler, begint het te regenen, nog een beetje lanterfanten in de omtrek en morgen zien we wel verder.

Maandag 9 juli "voorbij Tours"
C's wang is nog een beetje opgezwollen maar de pijn is weg, of ze voelt het niet? Mondspoelen, tandenpoetsen en antibiotica en dat vier keer per dag. Sinds gisteren is Jurg (van oorsprong een Zwitser) bij ons komen staan, hij heeft ook zijn was in de partijtent gehangen hij is vandaag naar Tours met de bus, hij blijft nog een nachtje maar wij gaan vandaag verder. Hij is een gezellige campinggenoot, een Single Serving Friend en heeft al veel gefietst maar verteld gelukkig dat hij na al die trips nog altijd iedere keer zadelpijn heeft en ik dacht dat ik de enige was die daar last van heeft. Hij heeft iets dat ik interessant vind om ook aan te schaffen, een dompelaar heel klein om zo zonder gastoestel kookgerei gewoon zelf kokend water kunnen maken. 's morgens, voor hij wegging, heeft hij ons een paar zakjes oplos cappuccino en kokend water gegeven, mijn bidon heb ik gebruikt om koffie in te maken maar de rest van de dag proef ik dat ook nog als ik er gewoon water uit drink. Direct vanaf de camping gaan we eerst naar de supermarkt in het dorp waar we een tweepersoons luchtbed kopen die ongeveer vijf maal dikker en comfortabeler is dan de oude lekke schuimbedjes die we dan ook direct in de vuilnis dumpen.
Op weg naar Tours zoeken we de zuidelijke weg naast de Loire maar die is tegen onze verwachting in nog drukker dan de noord kant waarover we een paar keer met de taxi zijn gereden, na een paar kilometer draaien we om, om de noordweg te nemen, een tweebaans met veel verkeer maar de bestuurders wachten geduldig achter ons en halen ons met veel ruimte ertussen in, wij gaan 12/14 kilometer/uur. Onderweg zien we ingehakte holtes in de rotsen die vroeger en, zo zagen we gisteren ook nu nog dienst doen als opslagruimten en natuurlijk de wijnopslag. Bij het passeren van de A10 schuilen we eronder maar verruilen deze tochtige spot al snel voor een tochtvrije presse Tabac om de bui voorbij te laten trekken, met een beetje oriëntatie problemen mijnerzijds rijden we naar de suspender en Tours binnen. De eerste de beste gepiercedte jongeling vraag ik of er hier een internet plek is maar die zijn hier genoeg blijkt. We schieten na het parkeren voor de kathedraal een restaurantje binnen maar de bediening voor het hele restaurant berust op de schouders van ''en jongen met immense wallen onder de ogen, sommige mensen zuchten van de wachttijd maar na tien minuten houden wij het hier voor gezien, C. parkeert zich naast de steps en aan mij de taak om op zoek te gaan naar iets eetbaars in een vrij lange steeg met allerlei winkeltjes maar de tijd is tegen me. Kun je in Nederland op elke minuut van de dag binnelopen hier alleen op gezette tijden en daartussenin zijn ze gewoon dicht na een paar honderd meter vind ik een India's eethuisje die boven de ingang een bordje Emportez heeft hangen, na wat Franse klanken vraag ik of hij ook Engels spreekt, tuurlijk hij komt tenslotte uit India en dat gaat een heel stuk makkelijker, linzen en aubergines tandoori, basmatirijst en naanbrood, meenemen aub. Uit zichzelf doet hij er voor het gemak ook twee plastic bordjes en vorkjes bij. Voor de kathedraal zit C. een beetje in angst omdat ik zolang wegbleef maar het heerlijke eten maakt veel goed. Nog "even" 130 foto's uploaden, mail checken en net als we al discusierend verder gaan passeren we

een Libanese Ceder met een stam omtrek van 7.50 meter, dat brengt ons tot zwijgen. We steppen door Tours en vlak voor we eruit rijden stoppen we bij een GrandMarche voor wat inkopen. De sfeer op de weg is niet fijn, naar zou ik liever zeggen, zo naar zelfs dat we een camping passeren maar liever verder rijden tot de volgende om verder hier vandaan te zijn. We stoppen in Veigné naast een kajak centrum en eindigen na koffie bij Jan & Jean, onze caravan buren, op ons luchtbed.

foto's onderweg op YouTube gezet

lees verder ==> 10 juli verkeerde route - prachtige zonnebloemvelden

klik hier om naar de steptochten in Rotterdam te gaan